บทอ่านจากหนังสือประกาศกเยเรมีย์         ยรม 18:1-6

     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับเยเรมีย์ดังนี้ว่า “จงรีบไปที่บ้านของช่างปั้นหม้อ แล้วเราจะแจ้งถ้อยคำของเราแก่ท่านที่นั่น” ข้าพเจ้าจึงลงไปที่บ้านของช่างปั้นหม้อ เห็นเขากำลังทำงานอยู่ที่แป้นหมุน แต่ภาชนะที่เขากำลังใช้ดินเหนียวปั้นอยู่นั้นเสียรูปใช้ไม่ได้ ดังที่อาจเกิดกับดินเหนียวในมือของช่างปั้นหม้อ เขาจึงใช้ดินเหนียวนั้นปั้นภาชนะอีกใบหนึ่งตามที่เขาคิดว่าเหมาะสม แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เราจะทำกับท่านอย่างที่ช่างปั้นหม้อคนนี้ทำไม่ได้หรือ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส ดูซิ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย ดินเหนียวอยู่ในมือของช่างปั้นหม้ออย่างไร ท่านทั้งหลายก็อยู่ในมือของเราอย่างนั้น”
 

   
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว         มธ 13:47-53

     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่ประชาชนว่า “อาณาจักรสวรรค์ยังเปรียบได้อีกกับอวนที่หย่อนลงในทะเล ติดปลาทุกชนิด เมื่ออวนเต็มแล้ว ชาวประมงจะลากขึ้นฝั่ง นั่งลงเลือกปลาดีใส่ตะกร้า ส่วนปลาเลวก็โยนทิ้งไป เมื่อถึงเวลาสิ้นโลกก็จะเป็นเช่นนี้ เมื่อถึงคราวสิ้นโลก ทูตสวรรค์จะมาแยกคนชั่วออกจากคนชอบธรรม ทิ้งคนชั่วลงในขุมไฟ ที่นั่น จะมีแต่การร่ำไห้คร่ำครวญ และขบฟันด้วยความขุ่นเคือง” “ท่านทั้งหลายเข้าใจเรื่องทั้งหมดนี้หรือไม่” บรรดาศิษย์ทูลตอบว่า “เข้าใจแล้ว”
พระองค์จึงตรัสว่า “ดังนั้น ธรรมาจารย์ทุกคนที่มาเป็นศิษย์แห่งอาณาจักรสวรรค์ก็เหมือนกับเจ้าบ้านที่นำทั้งของใหม่และของเก่าออกจากคลังของตน”
เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสเรื่องอุปมาเหล่านี้จบแล้ว พระองค์เสด็จออกจากที่นั่น




ข้อคิด

     บทเรียนที่เราได้จากนิทานเปรียบเทียบเรื่อง “อวน” และ “สมบัติเก่า สมบัติใหม่” คือ อาณาจักรสวรรค์ต้อนรับทุกคน  เหมือนอวนซึ่งลากทุกสิ่งเข้ามา ดังนั้น  พระศาสนจักรจึงเป็นสถานที่ที่ต้องต้อนรับทุกคนเข้ามาเพื่อให้รู้จักและมีประสบการณ์ความรักของพระเจ้า ส่วนการตัดสินว่าใครเป็นอย่างไรนั้น เป็นหน้าที่ของพระเจ้า เพราะพระองค์ทรงล่วงรู้ทุกสิ่งที่อยู่ภายในจิตใจมนุษย์ โดยเราแต่ละคนมีหน้าที่ที่จะดำเนินชีวิตด้วยความรัก ตามกำลังความสามารถทั้งหมดที่มี เพราะเมื่อเราเป็นคริสตชนติดตามพระเยซูเจ้า พระองค์ไม่ทรงต้องการให้เราละทิ้งความรู้ ความสามารถ หรือพรสวรรค์ใด ๆ ที่เราเคยมี (สมบัติเก่า) แต่ให้เรานำสิ่งดีที่มีอยู่แล้ว รวมทั้ง สิ่งต่างๆ ที่ได้รับการส่องสว่างใหม่ (สมบัติใหม่) ที่หล่อหลอมเป็นตัวเรา ทำให้เราสามารถที่จะรักพระเจ้า และรักเพื่อนมนุษย์ในทุก ๆ วันให้ดียิ่งขึ้น